Als social designer daag ik mensen uit om uit hun comfort zone te stappen en zich open te stellen voor nieuwe inzichten. Zo sta ik tijdens het proces altijd in de startblokken om mensen te bevragen over hun ervaringen om meer te weten te komen over het hoe en waarom. Ik nodig mensen uit om verder te kijken dan wat ze al weten, kritisch naar zichzelf te kijken en om te leren over alles buiten hun bubbel. Het intrigeert mij hoe je gedrag kan veranderen door op zoek te gaan naar grenzen en uitdagingen, hoe onze kijk op dingen zich kan ontwikkelen door het verruimen van onze blik en hoe we naar elkaar toe kunnen groeien door onze gedeelde ervaringen.

Als organisatie kun je social design thinking inzetten wanneer je tegen een (complex) maatschappelijk vraagstuk aanloopt zoals bijvoorbeeld: ‘Hoe zorgen we ervoor dat jongeren zonder (t)huis eerder om hulp durven vragen?’ of ‘Hoe zorgen we ervoor dat jongeren gaan consuminderen?’. Dit vraagstuk wordt door mij eerst kritisch bevraagt voor het wordt omgevormd naar een concept. Het allerbelangrijkste in dit proces is communicatie. Door goed te bespreken wat jij als organisatie wil bereiken, kan ik gaan kijken naar manieren hoe we dit voor elkaar gaan krijgen. Er zijn namelijk ontzettend veel manieren om iets voor elkaar te krijgen, soms heb ik zelfs het gevoel dat er eindeloos veel manieren zijn. Hierin ga ik dus eerst op zoek naar de basis. Wie zijn jullie en wat willen jullie. Dit moet duidelijk zijn voordat er een concept komt, anders is er geen houvast en kan het idee alle kanten op gaan zonder de juiste snaren te raken. Social design is dus een samenwerking en vergt ook de nodige tijdsinvestering van jou als organisatie om het tot een succesvol eindresultaat te leiden.

Back To Top